To choroba spowodowana przeciążeniem pochewki ścięgien zginaczy palca przez powtarzające się ruchy zginania i prostowania lub długotrwały ucisk. We wstępnym okresie charakteryzuje się wysiękowym zapaleniem błony wewnętrznej pochewki a w późnym zwłóknieniem i pogrubieniem samej pochewki, przez co swobodne przesuwanie się ścięgna w tym miejscu jest utrudnione. Z czasem u wejścia do pochewki na ścięgnie tworzy się wyniosłość, która ogranicza pełen wyprost palca a w dalszym etapie uniemożliwia wykonanie tego ruchu. Przy zginaniu i prostowaniu zwykle słyszalne i wyczuwalne jest przeskakiwanie guzka. W skrajnych przypadkach nie jest możliwe zgięcie chorego palca.

W początkowych stadiach palec zatrzaskujący można leczyć przez czasowe unieruchomienie, miejscowe lub ogólne stosowanie leków przeciwzapalnych. Jeśli w ciągu paru tygodni nie ma poprawy, należy rozważyć iniekcje sterydu. Niezwykle istotna jest technika podania, gdyż lek nie może być wstrzyknięty w ścięgno, ani w samą pochewkę, tylko w przestrzeń pomiędzy nimi. Zbyt agresywne i niekontrolowane podanie sterydu może doprowadzić do martwicy ścięgna.

We wszystkich zaawansowanych przypadkach, a zwłaszcza przy znaczącym pogrubieniu więzadła obrączkowego A1 pochewki, konieczne jest leczenie operacyjne. Stosowane są różne techniki podłużnego przecięcia pochewki, od rozerwania jej igłą iniekcyjną pod kontrolą USG, po krótkie nacięcie skóry i kontrolę pochewki oraz jej przecięcie w odpowiednim miejscu. W przypadku całkowitego zablokowania ścięgien niezbędne jest usuniecie złogów włóknika i uwolnienie ścięgien. Operacja wykonywana jest w miejscowym znieczuleniu nasiękowym i w czasowym niedokrwieniu mankietem uciskowym na ramieniu, podobnie jak przy innych operacjach ręki. Na skórę zakładane są szwy, które zdejmuje się po 7-10 dniach. Bardzo istotne jest przestrzeganie zaleceń pooperacyjnych, a zwłaszcza noszenie ręki na temblaku i delikatne ćwiczenie zginania palca.